کد مطلب:29268 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:125

ملّا حسین کاشفی












.

4048. ملّا حسین كاشفی می گوید:


دوستی علی به حقّ خدای
دست گیرد تو را به هر دو سرای


بهرِ او گفته مصطفی به اله
كای خداوند، «والِ مَن و الاه»


بغض او موجب زیانكاری است
سبب خواری و نگونساری است


دشمنی وی افكنَد در چاه
هم به برهانِ «عادِ مَن عاداه»


مُحرمْ او بوده كعبه جان را
مَحرمْ او گشته سرّ یزدان را


كاتب نقش نامه تنزیل
خازن گنج نامه تأویل


هم نبی را وصی و هم داماد
جان پیغمبر از جمالش شاد


خوانده در دین و مُلك، مختارش
هم درِ علم و هم علمدارش.[2].









    1. كمال الدین حسین واعظ كاشفی، از فاضلان نامی اواخر دوره تیموری است. او اهل سبزوار بود و در هرات به وعظ می پرداخت. در كلام، حدیث، تفسیر و نثر فارسی هنرمند بود. از آثار معروف اوست:انوار سهیلی، صحیفه شاهی، مخزن الإنشاء، لبّ لباب مثنوی مولوی، روضة الشهدا، تفسیر مواهب علّیه، اخلاق محسنی و اسرار قاسمی. وی در سال 910 ق، درگذشت.
    2. روضة الشهداء (قم:نوید اسلام):196 - 195، 193. چهار بیت نخست با اندكی اختلاف در ریاض العلماء افندی (77/7) نیز آمده است.